συνεπικουρώ

-έω, ΜΑ

επικουρώ κάποιον σε συνεργασία με κάποιον άλλο

αρχ.

αστρολ. (για πλανήτες) είμαι επίσης δορυφόρος μαζί με άλλον («ἡλίῳ συμφωνεῑν καὶ συνεπικουρεῑν φασὶ Κρόνον τε καὶ Δία», Σέξτ. Εμπ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + ἐπικουρῶ «βοηθώ»].